کفن به تن کن، تا برای ورود به خانه آماده شوی!

به گزارش ایسنا، نهم ذیحجه را روز عرفه می‌گویند؛ از این روز به عنوان فرصتی برای شروع رابطه‌ای جدید با خداوند یاد می‌شود. روز عرفه یکی از روزهایی است که عبادت در آن نسبت به بقیه ایام سال فضیلت بیشتری دارد.

آنچه در این دل‌نوشته ارسالی به ایسنا می‌خوانید، سیری معنوی است که یک فرد مسلمان در روز عرفه طی می‌کند؛ تا گناهانش بخشوده شود و این بخشودگی گناهان فقط شامل حال حجاج بیت‌الله الحرام نیست، بلکه شامل حال همه مومنین و مومناتی می‌شود که این روز مبارک را فرصت و غنیمت بشمارند و در آن به راز و نیاز و عبادت خالصانه با خدای عزوجل بپردازند و در این روز امساک ورزند و روزه یگیرند.

«با نزدیک شدن عید قربان،‌ به ایام تشریق نزدیک می‌شویم، زایران خانه دوست امروز برای انجام مناسک حج تمتع آماده می‌شوند. خوشبختانه امسال عید قربان ایران و عربستان یک روز است. نوای دعای عرفه همزمان تنین‌انداز خواهد شد و ایرانیان همزمان با عربستان عید می‌گیرند و این توفیق مضاعف برای حجاج پیش آمده که به علت تقارن عید قربان با جمعه حج اکبر به‌جای آورند.

زایران خانه توحید باید بار دیگر لباس دنیا و تفاخر را از تن بیرون کنند و لبیک‌گویان به جامه آخرت آراسته شوند. مردان دو حوله ندوخته و زنان لباس سفید. این بار لازم نیست به میقات بروند. خود در میقات هستند و راه نزدیک شده است.

باید در خانه دوست احرام ببندند و لبیک‌گویان از کنار خانه خارج شوند.

احرام بستن داخل خانه خود حکمتی دارد. خانه متعلق به اهل خانه است. وقتی تعلق خاطر پیدا کردی باید از خانه حرکت کنی، چون اهل خانه شدی، این بار اجازه می‌دهند از خانه آغاز کنی.

آن روز که اهل خانه نبودی، دستور دادند برای ورود به خانه خارج از حرم در فاصله‌های دور در محلی که میقات می‌نامند، احرام ببندی، لباس وابستگی و نشان‌دار را از تن درآوری، لباست نشان مقام و درجه و شغل نباشد، در هر مقام و لباسی هستی مشابه کفن به تن کن، تا برای ورود به خانه آماده شوی.

وقتی اجازه ورود پیدا کردی و سجده شکر به خاطر این اجازت انجام دادی، اجازه می‌دهند گرد خانه دوست طواف کنی و در حالی که مقام ابراهیم و کعبه در مقابل داری نماز طواف به پای داری، نمازی صحیح و با اطمینان. بیاد بیاوری ابراهیم را که چگونه از یکایک امتحانات سربلند بیرون آمد. و به یاد اسماعیلش که تا ذبیح الله شدن تسلیم شد و با سلام بر فرزند اسماعیل که ذبیحه شد، آب زمزم بنوشی و رفع عطش کنی. وقتی با پدر و پسر همراه شده مادر هم نقشی دارد سعی بین کوه صفا و کوه مروه که شعائرالله نامیده شده را به‌یاد هاجری انجام می‌دهی که تشنگی فرزندش را تاب نیاورد و برای سیراب شدن فرزندش به دنبال سراب می‌دوید. اما هفت مرتبه دویدن نتیجه داد و از زیر پای اسماعیل چشمه‌ای جوشان شد که تا ابد هر چه برداشت کنی خشک نخواهد شد و برکتی شد برای زمین.

پس وقتی اجازه ورود پیدا کردی و با تجدیدبناکنندگان خانه هم پیمان شدی، اجازه می‌دهند لباس خودت را به تن کنی و با گذشت از این مسیر و تمرین بندگی، خودت باشی اما در جهت الهی و بندگان صالح الله.

حال که اهل خانه شدی از باب «ادخلوها به سلام آمنین» به تو اجازه می‌دهند در خانه احرام به تن کرده برای بیرون رفتن از خانه آماده شوی.

برای ماندنی شدن در خانه بایستی، بایستی بیرون از خانه مراحلی را بگذرانی تا اجازه مجدد برای ورود بدهند.

به عرفات بروی و در آنجا بیتوته کنی تا شناخت پیدا کنی، وقتی در سرزمین عرفات به یاد قیامت افتادی و برحسین (ع) که این سرزمین را ترک کرد تا این سرزمین با افتخار و با عزت بماند گریستی و هم‌پیمان شدی، بدان که با درک عرفان عرفات کارنامه‌ات سفید است و خدای بخشنده ار تمامی حق خودش گذشته و به احترام این سرزمین بخشوده شدی، حق الناس به گردن خودت چون با مردم طرف خواهی ماند.

بله باید پاک باشی تا بتوانی محشر را در مشعر ببینی و در آنجا برای مبارزه با شیطان و شیطان‌پرستان به تو مسلح شوی.

اقامت شبانه در سرزمینی چون محشر همه یک رنگ همه در بیابان نه از کاخی خبری هست نه از کوخ، کاخ‌نشینان و کوخ‌نشینان در این فضای محشرگونه یکی هستند،  وقتی مثل همه شدی و با سلاح محشر مشعر،  مسلح شدی و شعور معشر به تو شناخت داد و برای شناخت دشمن بصیرت پیدا کردی، اجازه می دهند همزمان با طلوع آفتاب عید قربان به سوی سرزمین آرزوها حرکت کنی و در سرزمین منی به جنگ شیطان بروی. مبارزه با شیطان بزرگ در اولویت است تا شیطان بزرگ را زیر پا نگذاشتی پاکسازی شیطان‌های کوچک ممکن نیست.

وقتی شیطان بزرگ را زیر پا گذاشتی اجازه می دهند در راه خدا قربانی بدهی، ابراهیم چنین کرد، شیطان نفس و محبت را زیرپا گذاشت و شیطان را رمی کرد تا موفق به قربانی شد، زمانی که نفست را به قربانگاه بردی، قربانگاه قربانی کردی اجازه می‌دهند سر در راه دوست هدیه کنی و بندگی خود را با سرتراشیدن اعلام نمایی.

وقتی با انجام این مراحل، بندگی به اثبات رسید، اجازه می‌دهند لباس آخرت گونه را که در خانه به تن کرده بودی، این بار بیرون از خانه از خود جدا کنی و جامه دنیایی به تن کنی؛ با این تفاوت که دیگر آن نیستی که می‌بایست برای ورود به خانه به میقات می‌رفت، دیگر آن نیستی که برای اخذ اجازه ورود به خانه با لباس احرام وارد شد. دیگر شرایط خاص برای ورود به حرم نداری. عجله‌ای هم نداری، چرا؟ این امتیازها برای چیست؟ برای این است که بعد از انجام این اعمال محرم شدی، محرم که به احرام نیاز ندارد.
برای همین است که بار دیگر به خانه دعوتت می‌کنند این بار با لباس احرام نه، با لباس محرم.
دیگر لازم نیست برای ورود به خانه هر چه داری از تن جدا کنی.
می‌دانی چرا؟
چون با عرفانی که در عرفات آموختی و شعوری که در مشعر بدست آوردی و با رمی دشمنان کوچک و بزرگ در چند مرحله، رفتن به قربانگاه برای  قربانی نفس و رفتن به مسلخ برای سردادن در راه دوست همه و همه اینها تو را اهل خانه کرد و دیگر اهل خانه شدی.
وقتی اهل خانه شدی لباس خاص نیاز ندارد.
تکلف و عجله ندارد.
این بار با دفعه قبل تفاوت دارد. برای طواف خانه دوست لباست همان لباس واقعی توست.
چرا که از همه امتحانات سربلند بیرون آمدی، اقامت اجباری پایان یافت. جنگ با دشمن تمام شد. همه سلاح‌ها و فریادها وبرائت از مشرکان به انجام رسید.
بنده بنده بنده شدی
حال که آمدی
اجازه می‌دهند طواف کنی
نماز طواف بجای آوری
آب زمزم بنوشی
سعی صفا و مروه انجام دهی
و بار دیگر برای اینکه بدانی وجودت با جان و خون یک زن به نام مادر رشد یافته؛ به احترام آن زن، طواف نسا بجا آوری و نماز طواف نسا می‌خوانی.
وقتی اعمالت تمام شد، این بار لازم نیست تقصیر کنی و محل شوی.
چرا؟!!
چون با انجام اعمال حج با خدای خودت عهد بستی که دیگر تقصیر نکنی.
دیگر حاجی شدی و حاجی حق تقصیر ندارد.
او تو را بخشیده، پس بخشیده شده نه خطا می‌کند نه تقصیر.»