رشد شتابان در آسمان؛ هواپیمایی چابهار به استقبال توسعه می‌رود
به گزارش نبض بازار،در حال حاضر، بخش عمده‌ای از ناوگان هوایی کشور متشکل از هواپیماهای وارداتی است و سهم هواپیماهای کاملاً بومی در این ناوگان بسیار اندک است. با این حال، ایران در زمینه بومی‌سازی قطعات، تعمیرات اساسی و نگهداری هواپیماها پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.
بر اساس گزارش‌ها، بیش از ۶۰ درصد از نیازهای تعمیر و نگهداری هواپیماها در کشور به صورت بومی انجام می‌شود و شرکت‌های داخلی توانسته‌اند بخش زیادی از قطعات مصرفی و حیاتی را در داخل کشور تولید کنند. همچنین، پروژه‌هایی برای تولید هواپیماهای سبک و نیمه‌سنگین در حال پیگیری است که نمونه‌هایی مانند هواپیمای ایران ۱۴۰ نماد آن به شمار می‌رود.
اگرچه سهم هواپیماهای تولید داخل در ناوگان مسافربری هنوز ناچیز است، اما روند بومی‌سازی صنعت هوایی ایران در حال گسترش است و چشم‌انداز مثبتی برای افزایش توان داخلی در این حوزه وجود دارد.
در شرایطی که بسیاری از ایرلاین‌های داخلی با زمین‌گیر بودن بخش زیادی از ناوگان دست‌وپنجه نرم می‌کنند، هواپیمایی چابهار توانسته با اتکا به ظرفیت‌های بومی، مسیر متفاوتی را طی کند.
هواپیمایی چابهار در ماه‌های اخیر توانسته با تکیه بر توان داخلی، بهره‌گیری از تخصص مهندسان ایرانی و اتکا به ظرفیت‌های ملی، گام‌های مهمی در مسیر توسعه ناوگان خود بردارد. این ایرلاین جوان با مدیریت هدفمند و اجرای برنامه‌های عملیاتی، اکنون به مرحله‌ای رسیده که تعداد هواپیماهای عملیاتی‌اش به عدد بی‌سابقه‌ای رسیده است.
از مجموع ۴ فروند هواپیمای ملکی این شرکت، سه فروند به چرخه پرواز بازگشته‌اند و همراه با یک فروند هواپیمای اجاره‌ای، در حال حاضر ۴ هواپیما به صورت فعال خدمات پروازی ارائه می‌دهند. این موفقیت در حالی حاصل شده که یکی از هواپیماها پس از تعمیرات اساسی و گذر از چک‌های تخصصی (C-Check)، با رجیستر EP-CBD به ناوگان بازگشته و دو فروند دیگر نیز نوسازی کامل شده‌اند.
جالب‌توجه‌ترین بخش این مسیر، ورود آخرین هواپیمای ناوگان به فرآیند بازسازی است؛ هواپیمایی که پس از ۱۴ سال غیر عملیاتی بودن، اکنون در حال پشت‌سر گذاشتن چک‌های تعمیراتی است و طبق پیش‌بینی‌ها، تا پایان سال جاری با رجیستر EP-CBA به ناوگان بازمی‌گردد.
یکی دیگر از دستاوردهای قابل‌توجه، راه‌اندازی بخش بیزینس کلاس در ناوگان این شرکت است. حرکتی که نه تنها کیفیت سفر را برای مسافران تجاری ارتقا داده، بلکه با استقبال خوبی از سوی بازار روبه‌رو شده و برند هواپیمایی چابهار را یک گام دیگر به سمت استانداردهای جهانی نزدیک کرده است.
این تحولات در شرایطی رخ داده که شعار سال جاری «حمایت از تولید با مشارکت مردم» به‌عنوان قطب‌نمای حرکت‌های اقتصادی کشور مطرح شده و هواپیمایی چابهار نیز با اجرای دقیق این رویکرد، نه‌تنها ظرفیت عملیاتی خود را افزایش داده، بلکه نمونه‌ای از موفقیت در استفاده از ظرفیت‌های بومی به نمایش گذاشته است.
ادامه این روند می‌تواند نویدبخش آینده‌ای روشن برای هواپیمایی چابهار باشد؛ شرکتی که حالا با قدرت بیشتری در آسمان ایران پرواز می‌کند و آماده است تا جایگاه خود را در میان بازیگران اصلی صنعت هوانوردی کشور تثبیت کند.
چابهار برای تأمین قطعات، تجهیزات تعمیراتی و حتی برخی سیستم‌های ناوبری، از همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی بهره گرفته. این همکاری هم به کاهش هزینه‌ها کمک کرده و هم وابستگی به خارج را کم کرده.
چابهار همچنین در فرآیند تأمین قطعات، آموزش نیروهای فنی، تعمیرات و نگهداری هواپیماها از ظرفیت‌های داخلی بهره گرفته و این موضوع را به یک استراتژی بلندمدت تبدیل کرده است. این اقدامات نشان می‌دهد که این ایرلاین نه‌تنها در حال توسعه کمی ناوگان است، بلکه به‌دنبال ارتقاء کیفی و افزایش استقلال فنی در صنعت هوانوردی نیز هست.بومی‌سازی صرفاً فنی نیست، بلکه چابهار با استفاده از متخصصان ایرانی، فرصت‌های شغلی برای مهندسان، تکنسین‌ها و نیروهای جوان ایجاد کرده و در تربیت کادر فنی بومی نقش دارد.
تجربه موفق هواپیمایی چابهار در بومی‌سازی تعمیرات، نوسازی ناوگان و استفاده از ظرفیت‌های داخلی، می‌تواند الگویی مؤثر برای سایر ایرلاین‌های داخلی باشد. در شرایطی که صنعت هوانوردی ایران با محدودیت‌های شدید بین‌المللی، تحریم و دشواری در تأمین قطعات مواجه است، حرکت به سمت خودکفایی فنی، نه‌تنها یک ضرورت بلکه یک راهبرد ملی به‌شمار می‌رود. چابهار نشان داد که با اتکا به توان متخصصان داخلی و بهره‌گیری از دانش بومی، می‌توان بخشی از این وابستگی را کاهش داد و ظرفیت پروازی کشور را ارتقاء داد.
در سطح کلان، چنین اقداماتی موجب تقویت زنجیره تأمین داخل کشور، ایجاد اشتغال برای نیروهای متخصص، رونق شرکت‌های دانش‌بنیان و بهبود زیرساخت‌های فنی هوانوردی خواهد شد. این روند می‌تواند به تدریج ایران را از یک مصرف‌کننده صرف در صنعت هواپیمایی به بازیگری تبدیل کند که توانایی نگهداری و به‌روزرسانی ناوگان خود را با تکیه بر توان داخلی دارد؛ موضوعی که هم در ارتقای امنیت پروازی و هم در کاهش هزینه‌های ارزی، اثرات ملموسی خواهد داشت.
