مسأله ما جایگاه جهانی نیست، باید صنعت فولاد را از سقوط نجات دهیم
به جهت بررسی موضوع فوق، نبض بازار با رضا شهرستانی، عضو انجمن فولاد گفتگویی انجام داده که مشروح آن را در ادامه مشروح میخوانیم:
شنیده شده برخی از کارخانه‌های فولادی در انتهای فروردین و برخی نیز از هفته اول اردیبهشت با قطعی برق مواجه میشوند. وضعیت ناترازی برق صنایع در حال حاضر به چه شکل است؟
قطعی برق مشکل امروز و دیروز نیست. از زمستان سال گذشته که برق صنایع را قطع کردند، هنوز هم این قطعی ادامه دارد. در اسفند و فروردین هم چندان برق صنایع وصل نبود. اتفاق عجیبی که افتاده این است که الان همه را با یک قانون جلو نمیبرند و برق هر مجموعه را با یک مدل قطع میکنند. در این شرایط برای برخی فرصت‌های خوبی ایجاد میشود و ناعدالتی شدیدی شکل گرفته است. در هر حال نه از اول اردیبهشت بلکه از همین الان قطعی برق داریم. در برخی از کارخانه‌ها تا ۵۰ درصد قطعی برق داشته‌اند. دستگاه‌های تولیدی فولاد وقتی هر روز گرم و سرد شوند، به مرور نابود میشوند. تکرار روشن و خاموش شدن زیان جدی به ساختار کارخانه‌های فولاد میزند. صدم‌های که صنایع از این بی برقی دیدهاند غیرقابل تصور است.
مجموعه‌های فولادی در سال ۱۴۰۳ چه میزان از ناترازی برق زیان اقتصادی دیدند؟
مجموعه‌های فولادی حداقل چیزی را که سال گذشته از دست دادند ۷ میلیون تن تولید یعنی ۳.۵ میلیارد دلار است که باعث میشود جایگاه جهانی ایران در فولاد هم از دست برود. سال گذشته وضعیت بدتر از سال ۱۴۰۲ بود. سال ۱۴۰۳ زیر ۳۱ میلیون تن تولید کردیم. گفته میشود وضعیت برق ۱۴۰۴ بدتر خواهد بود و برق پتروشیمی‌ها و صنایع فولادی بیشتر قطع میشود. آنچه مسلم است جایگاه جهانی ایران خیلی برای مسئولین مهم نیست، الان مسأله این است که صنعت فولاد را از سقوط نجات دهیم.
برخی مدعیاند که صنایع فولادی حتی در صورت تولید بالا و وصل متداوم برق هم نمیتوانند فروش خوبی داشته باشند، زیرا رکود در این بازار شدید شده است. این گزاره تا چه حد درست است؟
علت رکود بازار فولاد نابسامانی بازارهاست. در شرایط فعلی ارز تا بالای ۱۰۰ هزار تومان هم رفت و بعد هم به زیر ۹۰ تومان رسید. این نوسان بازار‌ها را تحت تأثیر قرار میدهد. سیاست‌های غلطی که در دولت سیزدهم انجام شد و قرار بود فروش کل صادرات را با ارز نیما برگردانند، باعث شد فرصت‌های صادراتی از دست برود. معمولاً مشتری‌ها وقتی میبینند که روی یک کالا نمیتوانند حساب کنند، منتظر ما نمیمانند و با نقاطی کار میکنند که حداقل در کارشان نظم داشته باشند. ما سال گذشته ۱۰ درصد کاهش صادرات داشتیم.
نیروگاه‌های تجدیدپذیر تا چه حد میتوانند بحران صنایع فولادی را حل کنند؟
تجدیدپذیر‌ها عاملی هستند که فقط در روز انرژی تولید میکند. صحبت فولادی‌ها این است که سرمایهگذاری کنید تا در تابستان با وجود ناترازی شدید، برق داشته باشید. اگرچه در این مسیر هم هر روز یک سری قانون بی دلیل اجرا میکند. الان گفتهاند که شما ۸۰ درصد برقتان را تجدیدپذیر کنید یا ۳۰ درصد کل مصرف ماه را با تجدیدپذیر پیش ببرید. این قانون سرمایهگذاری‌های عظیمی میخواهد و در مدت زمان کوتاه نمیتوان آن را انجام داد. با وجود بروکراسی‌های شدید گمرک و صمت و نیرو و بانک و... مسیر ساخت نیروگاه‌های تجدیدپذیر بسیار سخت است.
با این شرایط، شاهد تعطیلی کارخانه‌های فولادی خواهیم بود؟
اوضاع به شدت اسفناک است و نه تنها شاهد تولید و صادرات نخواهیم بود، بلکه خیلی از شرکت‌ها برای تداوم فعالیت مایوس شدهاند. تمایلی به حضور در صنعت فولاد وجود ندارد و برخی از کارخانه‌ها در حال کاهش نیروی انسانی هستند. دیگر خریداری هم برای کارخانه‌های فولادی وجود ندارد. ما در ایران بالای ۳۰۰ کارخانه فولاد داریم.
