شب قدر؛ فرصتی برای خودشناسی و برنامه‌ریزی در زندگی
به گزارش نبض بازار، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان به عنوان آخرین شب از لیالی قدر بر اساس روایات محتمل‌ترین و مهم‌ترین شب قدر است؛ شبی که بر اساس نص صریح قرآن کریم در سوره مبارکه قدر برتر از هزار ماه توصیف شده است.
شب قدر بیش از آنکه شب عبادت و دعا و مناجات و توبه و انابه باشد که این همه لازم و ضروری است؛ اما شب تفکر و برنامه‌ریزی هم هست؛ شبی که انسان باید برآوردی از عملکرد گذشته خود و طرح و برنامه‌ای که برای آینده دارد، داشته باشد.
شب قدر باید به یک ارزیابی دقیق از خود رسید و قبل از آنکه فرصت زندگی را از دست بدهیم برای خود کاری کنیم.
یک تجربه‌گر مرگ در برنامه زندگی پس از زندگی گفته است: ((پرسیدم وظیفه انسان چیه؟ گفته شد: از طریق خودتان باید به یک خودشناسی و به چیزی برسید که به دو شخص خدمت کنید؛ شخص اول خودتان است؛ تمام آنچه از طریق کشف کردن خودتان به دست می‌آورید صرف خودتان کنید و دوم، نزدیک‌ترین فرد به خودتان است.))
این یعنی اهمیت انسان و نقشی که باید در عالم ایفا کند؛ نقشی که حیف است در گیر و دار دنیای بی‌ارزش مادی به یغما برود و فنا شود.
یکی از درخواست‌های شب قدر می‌تواند همین باشد که خدایا ما را به جایگاهی که باید در عالم هستی داشته باشیم، واقف و در آن راستا عامل کن.
شب قدر را نمی‌توان تنها طی کرد؛ باید مستمسک قوی داشت و این رشته تمسک جز اهل بیت جای دیگری نیست؛ شب قدر را علمایی از جمله علامه طباطبایی، مفسر کبیر قرآن گفته‌اند: شب حضرت زهرا سلام‌الله علیها است و به اعتبار آنکه شب قدر مختص ولی‌الله الاعظم حضرت صاحب الزمان عجل‌الله تعالی فرجه است؛ لذا توسل و تمسک به آن ذوات مقدسه سفارش شده است:یا فاطمه‌الزهرا، یا صاحب الزمان! ادرکانی، ادرکانی...
مرحوم استاد صفایی حائری مطالب عمیقی درباره شب قدر گفته است که می‌تواند کلیدی باشد برای کسانی که در پی شب قدر بهتری هستند.
او گفته است: ((در رابطه با خودمان قدر سه معنا دارد؛ اندازه، ارزش، برنامه! ما اندازه خودمان را بشناسیم، ارزش ها و هدف هایی که برای خودمان داریم را معین کنیم و بین این اندازه و آن ارزش برنامه‌ریزی کنیم؛ الگوی کوچکی از مدیریت مطلوب را در خودمان پیاده کنیم.
ما چقدریم؟ محدود به همین عالم مشهودیم؟ همین اندازه‌ایم؟ یک موقع از استعدادهای عظیم، معرفت پیدا می‌کنیم که ادامه داریم، یک موقع از طلب عظیمی که در ما هست و از نیاز عظیمی که در ما هست می‌فهمیم که ادامه داریم و گاهی حتی بحث معرفت نیست گرایش است؛ این بادی که توی این بادبادک رفته نمی‌گذارد این دیواره‌ها بماند، منفجر می‌کند، می‌شکند؛ امکانی که حق در وجود ما ریخته، بزرگ‌تر از این دنیا است.
وی ادامه می‌دهد: بحث معرفت نیست، بحث نیاز نیست، بحث طلب نیست؛ بحث توان آدمی است؛ توان ما بیش از دنیا است؛ نیرویی که در ما انباشته شده در این محدوده، انفجار ایجاد می‌کند نفخی که در ما شده، دمیدنی که در ما شده ما را بزرگ‌تر از این دنیا کرده است.
استاد صفایی معتقد است: توانمندی انسان انرژی که در آدم محصور شده بیش از این ۷۰ سال است؛ حرف ما این است با این توان چه خواهیم کرد؟... اگر تو در نگاهت تمامی نسل‌ها و آدم‌ها را منظور نکردی به این توان خودت واقف نشدی... بیخود نیست که ما از پنجره زمین سر بیرون آورده‌ایم حتی از پنجره بهشت سر بیرون می‌آوریم؛ مگر می‌شود آدمی را پشت این درها بست؟... بچه به اندازه‌ای که دو تا پای کوچولو پیدا می‌کند از قنداقه‌اش فرار می‌کند...
وی تاکید می‌کند: خب چه هدفی انتخاب کنیم؟ طبیعی است که اگر تو یک امکان مثلاً ۱۰ میلیون تومانی داشته باشی، جوری برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری و هدف می‌گیری و اگر یک میلیارد و بی نهایت امکان داشته باشی وضعیتت عوض می‌شود... این تلقی از توان خودت به تو شهامت این را خواهد داد که تصمیم بزرگ بگیری! ارزش‌ها با تلقی‌ای که ما از خودمان داریم وابسته‌اند؛ برنامه‌ریزی هم خواه ناخواه‌ها با همین نگاه همراه می‌شود؛ یک برنامه‌ریزی دقیق برنامه‌ریزی است که امکاناتش را می‌شناسد، اهدافش را هم می‌شناسد و بین این امکانات و آن اهداف مراحل و مسائل و نیازهایی که در هر مرحله از جمع بندی می کند، امکاناتش را بسیج می‌کند.
این شب است و این شما و این حرف‌هایی که عرض کردم: قدر از تو و سه رابطه: با حق و رب مقدر، صاحب لیله ولی عصر و با خودت...))
منبع: شبستان
