آیا مردم در مناطق دورافتاده بیشتر عمر می‌کنند؟

نیومن همچنین متوجه شد که تاریخ تولد افراد بسیار کهنسال به‌طور مشکوکی در روز‌هایی قرار داشت که بر پنج قابل تقسیم بودند، که نشانه‌ای از وجود تقلب و اشتباهات گسترده بود.

او همچنین ارتباط قوی بین فقر و تعداد افراد بسیار کهنسال پیدا کرد. نیومن توضیح داد: «طول عمر استثنایی بیشتر با فقر، درآمد سرانه پایین، امید به زندگی کوتاه‌تر، نرخ بالاتر جرم، سلامت ضعیف‌تر، محرومیت بیشتر و اقامت در مناطق دورافتاده مرتبط است»؛ بنابراین به نظر می‌رسد که تعداد افراد بسیار کهنسال زمانی (بر حسب ادعا) افزایش می‌یابد که دسترسی به اسناد رسمی دولتی کاهش می‌یابد و فشار برای تقلب در پرداخت مستمری بیشتر می‌شود. به عبارت دیگر در جوامع فقیر، افراد مرگ نزدیکان کهنسال خود را گزارش نمی‌کنند تا بتوانند همچنان مستمری بازنشستگی آنها را دریافت کنند. این‌گونه تقلب‌های اداری، در کنار نبود شناسنامه و مدارک قطعی برای نشان دادن سن، از عواملی است که باعث شده طول عمر افراد در برخی مناطق به اشتباه تخمین زده شود.

نیومن با بررسی داده‌های مناطق آبی مانند ساردینیا، اوکیناوا و ایکاریا، متوجه شد که درآمد‌های پایین، نرخ بالای جرم و جنایت، و امید به زندگی کوتاه‌تر از میانگین ملی در این مناطق رایج است. او در نهایت نتیجه گرفت که بسیاری از افرادی که به عنوان صدساله و فوق صدساله معرفی شده‌اند، در واقع فوت کرده‌اند، اما مرگ آنها ثبت نشده است. نیومن در این‌باره با بیانی طنزآمیز می‌گوید: «راز زندگی تا ۱۱۰ سال این است که مرگ خود را ثبت نکنید!»