هپکو: هرکولی که نمی‌میرد!
به گزارش نبض بازار، در میان صنایع سنگین ایرانی، "هپکو"، نام بلندی‌ست که فراز و فرود‌های بسیاری را به خود دیده است. روزهای شیرین در اوج بودن و شب‌های سرد و تلخ ورشکستگی! اما چیزی که بر تارک پیشانی این غول صنعتی ایران درج شده است، محکومیت به نمردن است. لودرساز روئین‌تن صنعت ایران که در دهه ۹۰، طعم سراشیبی و حتی سقوط را چشیده بود، اکنون دوباره روی پای خودش ایستاده و روزهای آفتابی دیگری را تجربه می‌کند.
بازار ۵ همتی محصولات این شرکت، فرصتی بود که با همت صنعتگران و کارگران و مدیران ایرانی هپکو، در اختیار ایرانی‌ها باقی ماند و یک قله کالایی دیگر در ایران، به تصرف چینی‌ها در نیامد. دیرپاترین تولیدکننده ماشین‌آلات سنگین در ایران و خاورمیانه، که قدمتی بیش از تاسیس دستکم ۴۰ کشور عضو سازمان ملل دارد و از روزگار دلار ۷۰ ریالی تا روزگار دلار ۸۰۰ هزار ریالی، از پای ننشسته است، بی‌گمان رموزی از آیین روئین‌تنی را در پیکره خود به یادگار دارد.
ایستادن در پیشانی صنعت
برخی از بنگاه‌ها در روزگار سفت‌تر شدن حلقه تحریم‌ها، حتی از حفظ کردن سنگر تولیدات خود نیز عاجز ماندند، اما هرکول صنعت ایران، علاوه بر حفظ سازوکار بقا، گام‌های زیادی نیز رو به جلو برداشت و تجهیزات صنعتی مورد نیاز بسیاری دیگر از صنایع و پروژه‌های راهبردی کشور را با داشن فنی ایرانی، به پیش برد؛ از ساخت هارپ‌های نیروگاه‌های سیکل ترکیبی در نیروگاه‌های شهید رجایی، فارس و خوی گرفته تا تجهیزات سیستم‌های اگزوز نیروگاه‌های آبادان و هرمزگان، از ساخت برج‌های تخلیه غلات در بندر امام (ره) تا ساخت و نصب سگمنت‌های ماشین‌آلات ریخته‌گری فولاد مبارکه، دست‌های پرتوان هپکو دیده می‌شود. با این‌که در پس‌زمینه اذهان بخش بزرگی از افکار عمومی ایرانیان، هپکو، صرفا تولیدکننده لودر و بولدوزر است، اما می‌توان به وضوح از توانمندی‌های میان‌رشته‌ای این شرکت در بخش‌های مختلف صنعتی در ایران سخن به میان آورد، آنچنان که در سطور بالاتر، اشاراتی به بخش‌های کوچکی از این توانمندی ماشین‌آلاتی اشاره شد.
با برشمردن اثرات و ردپا‌های تجهیزاتی هپکو در میان نیروگاه‌های مختلف کشور، از کازرون و کرمان و دماوند، تا آبادان و هرمزگان و نکا و یزد و خوی عسلویه و آغاجاری، می‌توان اعتبار بسیار بزرگ‌تری برای هپکو قائل شد؛ آنچنان که می‌توانیم بگوییم اگر تجهیزات اکزیلری و دایورتر و گیوتین دمپر‌ها و ماشین‌الات ساخته این شرکت بزرگ ایرانی نبود، ساعات خاموشی و وضعیت ناترازی انرژی دستکم در بخش برقی، به مراتب وخیم‌تر و حادتر از وضع فعلی بود. باید امیدوار بمانیم که هپکو بتواند با همین سطح از روئین‌تنی، جور بسیاری از بخش‌ها _خاصه در حوزه تولید تجهیزات اساسی خطوط تولید و نیروگاه‌ها_ را در صنعت و اقتصاد ایران بکشد.
این شرکت نشان داد که می‌توان به عنوان یک الگوی قابل اتکا از اقتصاد مقاومتی، علاوه بر احیای سهم پیشین در بازار، به توسعه دامنه فعالیت‌ها با کمترین سطح افزایش ریسک پرداخت، به سهامداران خرد و کلان این اطمینان خاطر را داد که می‌توانند یک سرمایه‌گذاری قابل اتکا داشته باشند و همچنین نشان داد می‌شود نیم نگاهی نیز به حضور در بازار‌های خارجی داشت. روزهای آفتابی این شرکت، نوید احیای تمامی صنایع نوستالژیک و البته استراتژیک را می‌دهد، مشروط بر آن‌که به اقتصاد مقاومتی باور داشته باشیم.
