زندان قصر/نمایی متفاوت از زندان های ایران

متن پیش رو یادداشت میثم علوی  با عنوان "زندان قصر"در خصوص وضعیت اسف بار زندان های کشور می باشد.

چند ماه قبل در یک برنامه اتفاقی به یکی از زندانهای شهر اهواز رفتم و از بندهای مختلف آن دیدن کردم آنجا بود که نگاهم به زندان که غالبا در فیلم های سینمایی دیده بودم به کلی عوض شد!

در فیلم ها زندان مجموعه ای از اتاقهای صاف و بزرگ و دارای تخت خواب و تقریبا خلوت بود که در یک راهرو بهم متصل بودند  ولی زندانی که در مرکز اهواز دیدم به شدت شلوغ، کثیف و پر از کف خواب بود که در هم میلولیدن و البته رییس زندانی که با نگاه انسانی که داشت در صدد رفع مشکلات از طریق جذب منابع خیرین بود

در این زندان جدا از  دیگران به تنهایی از بند قاتل ها بازدید کردم و بجای برخورد با اشرار خطرناک با چهره های خشن و آماده جنایت با یک عده از مردمی روبرو شدم که غالبا در  سطح شهر با چهره های عادی و گاها قابل ترحم در حال تردد هستن؛آن بند هم کثیف و شلوغ و تهوع آور بود و دعا کردم خداوند متعال برای هیچ یوسفی زندان نخواهد

امروز  بجای رفتن به نمایشگاه شلوغ نفت و گاز و پتروشیمی بعد از سالها که بصورت روزانه از جلوی زندان قصر میگذشتم وارد آن شدم و از اقبال بلند بعلت مشغول بودن برخی از مردم به سگ چرانی و الواطی و البته ورزش در محوطه باغ موزه تقریبا بصورت اختصاصی و تک نفره از بند عمومی و زندان سیاسی دیدن کردم

یک انرژی خاصی در بازدید از کهنه مکان ها در وجودم جذب می شود که همیشه دوستش دارم مثلا صدای قدم زدن های گذشتگان را گویی در آن مکان میشنوم و خود را در کنار ارواحی میبینم که در آنجا در رفت و آمد بودند

 نکاتی که  قابل عرض بود:

۱.گند بزرگ تبدیل یک مکان تاریخی به موزه آنجاست که برای زیباتر شدن آن در معماری اصیل آن دست برده می شود و بجای حفظ تخت خواب ها و  نرده های آهنین و دیگر ملزومات زندان به اقسام تاریخ نگاری  ها از ماجراهای میلیون بار گفته شده توپ بسته شدن مجلس و کودتای ۲۸ مرداد  روی آورده بودند

۲.زندان هم در پهلوی فعال بود و هم در جمهوری اسلامی و چه بسا زندانیانی که خود زندان بان شدند  پس از زندان گریزی نیست ولی منتها  اینکه هر رژیمی چه انسانهایی را زندانی میکند و در دوران زندان چه برخوردی با آنها میکند تفاوت ایدئولوژیک را نشان میدهد

۳.در زندان یک ساعت نمیگذرد ولی از عمر زندان قصر نزدیک به ۱۰۰ سال گذشته است و خوشا به حال مردان بزرگ تاریخ که اعتقاد خود را حفظ کردند و زیر بار آزادی که همان زندان است نرفتند

۴.زندان هم در خود اصغر قاتل را جای میدهد و هم مفسر بزرگ قرآن طالقانی را و این  همان مکان دنیا است که از درون یک زیست مشترک کسی به قعر جهنم میرود و دیگری بالای هفت آسمان

۵.در سلول کوچک سیاسیون یک کیسه قرار داشت که هر زندانی هدایای ملاقاتی خود را در آن میریخت و با آن زندانی بدون هدیه یک زندگی اشتراکی بر پایه مساوات و برادری تشکیل میداد که ای کاش بزرگانی که از این سلول ها به هکتارها رسیدن لقمه امروزشان را نیز با مردم تقسیم میکردند 

خوشا بحال آنانکه با ارتباط با خداوند متعال و  قرآن کریم حتی در سلول های تنگ و آهنین احساس تنهایی نکردند و به سان حضرت موسی بن جعفر  از سیاه چاله ریسمانی محکم به عرش  کشیدند و زندان برایشان یک قصر با شکوه بود