جیمز کامرون بعد ۲۵ سال ثابت کرد نجات رز و جک همزمان در تایتانیک ممکن نبود!

به گزارش نبض بازار، بیش از بیست سال از ساخت فیلم بسیار پرطرفدار تایتانیک سپر شد، ولی هنوز هستند کسانی که دنبال راه حلی برای زنده ماندن جک هستند.

تایتانیک به باور بسیاری یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ است اما صحنه‌ای که جک ترجیح می‌دهد تا در آب بماند تا رز را نجات دهد، همیشه سوالاتی را در ذهن بیننده ایجاد می‌کردکه حالا کامرون به آن‌ها پاسخ می‌دهد.

 هشدار اسپویل! اگر شما هم جزومعدود نفراتی در جهان هستید که هنوز فیلم تایتانیک را ندیده‌اند، بهتر است پس از دیدن این فیلم سراغ خواندن این مقاله بیاید!

چندین و چند سال است که طرفداران فیلم تایتانیک، درباره صحنه‌ای که جک با نجابت تمام، از جانش می‌گذرد تا زنی که دوستش دارد بتواند زنده بماند بحث می‌کنند. سوال اصلی طرفداران درباره صفحه پایانی فیلم تایتانیک این است: آیا جک نمی‌توانست همراه با رز روی آن تکه چوب شناور برود و نجات پیدا کند؟ آیا اصلا نیازی بود جک جانش را فدای رز کند؟

ظاهرا جیمز کامرون نیز از بیست و اندی سال بحث درباره این موضوع خسته شده و حالا در یک مستند که به مناسبت بیست و پنج سالگی تایتانیک از نشنال جئوگرافیک منتشر شده، درباره صحنه پایانی فیلم تایتانیک، مرگ جک و نجات رز صحبت می‌کند.

در صحنه معروف این فیلم، جک ترجیح می‌دهد روی تکه چوب شناور در آب نیاید تا احتمالا خطر غرق شدن آن را کمتر کند. او ترجیح می‌دهد در آب‌های سرد اقیانوس بماند و به خاطر معشوقش، یخ بزند و بمیرد.

جیمز کامرون شاید بهترین کارگردان تاریخ نباشد اما همیشه به جزئیات دقت بالایی داشته است. برای مثال او حتی ستاره‌ها و آسمان سکانس پایانی نیز به پیشنهاد نیل دگراس تایسون در نسخه سه‌بعدی برای نزدیک شدن به آسمان واقعی زمان حادثه تایتانیک تغییر داد؛ پس به نظر نمی‌رسد مهم‌ترین سکانس تایتانیک و شاید مهم‌ترین سکانس تاریخ کارگردانی‌اش را بدون دقت به جزئیات ساخته باشد.

آیا جک و رز در تایتانیک شانسی برای نجات با هم داشتند؟
در سال ۲۰۱۲ میلادی در یکی از قیمت‌های مجموعه معروف MythBusters، آدام ساویج و جیمی هاینمن آزمایش خود را انجام دادند. نتیجه این آزمایش، این بود که دو عاشق فیلم تایتانیک می‌توانستند بر روی تکه چوب داستان دوام بیاورند و نجات پیدا کنند. البته این دو باید بالاتنه‌های خود را به شکل عمودی نگه می‌داشتند. این پایان کار نبود و آن‌ها باید جلیقه نجات رز را نیز زیر قایق می‌چسباندند تا میزان شناور ماندن آن‌ها افزایش پیدا کند.

نکته‌ای که آدام و جیمی آن را فراموش کردند، این است که جک و در فیلم تایتانیک در دمای زیر صفر درجه، در شرایط به شدت بحرانی و در حال نزدیک شدن به مرگ بود. جک و رز مهندسان فیزیک نبودند و شرایط آزمایشگاهی در دریا برقرار نبود!

جیمز کامرون اعلام کرده بود فیلم تایتانیک درباره جدایی و مرگ است. او همچنین گفته بود اگر جک زنده می‌ماند فیلم Titanic کاملا بی‌معنی می‌شد. او در ادامه صحبت‌هایش گفته بود موضوع سینما «هنر» است و نه «فیزیک». نکته جذاب دیگر این است که کامرون حتی پیش از ساختن فیلم، برای دو روز تکه چوبی را در آزمایشگاه تست کرده بود تا ببیند از نظر شناور شدن و قوانین فیزیک، صحنه پایانی چقدر واقع‌گرایانه خواهد بود. به نظر او، این «احمقانه است» که پس از دو دهه همچنان این بحث‌ها را داشته باشیم.

کارگردان تایتانیک که می‌دانست بسیاری از طرفداران قانع نشده‌اند، دست به کار شد و دو بدلکار با سن، قد و وزن مشابه جک و رز انتخاب کرد. همچنین این دو با سه دماسنج به فضای بازسازی شده تایتانیک رفتند تا در صورتی که دمای بدن آن‌ها از حدی پایین‌تر برود، مرده فرض شوند.

کامرون چندین سناریو مختلف را اجرا کرد و دو بدلکار را در شرایط سختی قرار داد و این دو بدلکار، در یک تجربه ترسناک صحنه جک و رز روی تکه چوب را اجرا کردند. کامرون حتی سناریو MythBusters را هم اجرایی کرد تا نشان دهد جک و رز با هم نمی‌توانستند در تایتانیک نجات پیدا کنند.

در هیچ یک از سناریوها Jack و Rose با هم نجات پیدا نکردند.
در تمام سناریوها مشخص شد عاشقانه جک و رز باید حتی از نظر علم فیزیک هم به یک تراژدی تبدیل می‌شد. واقعیت این است که جک می‌توانست نجات پیدا کند اما در صورتی که رز روی تکه چوب نمی‌بود.

البته در یک حالت جک «شاید» می‌توانست نجات پیدا کند. آن‌ها می‌بایست تنها بالاتنه خود را بیرون از آب نگه می‌داشتند و البته رز جلیقه نجاتش را به جک می‌داد. نکته مهم این است که حتی در این حالت هم به دلیل تکان‌های شدیدی که در زمان بالا آمدن جک اتفاق می‌افتاد، تکه‌چوب واژگون می‌شد. احتمال ثابت باقی ماندن تکه چوب از نظر علم فیزیک بسیار کم است و متغیرهای زیادی وجود دارند که می‌توانستند کار را برای جک به شدت سخت‌تر کنند.

در نهایت می‌توان به این نتیجه رسید که اگر جک قدرت دیدن آینده را داشت و می‌توانست ماه‌ها آزمایش انجام دهد؛ میزان چگالی چوب، سختی امواج دریا، دمای آب و هوا، وزن رز و خودش،‌ قوانین فیزیک و آیرودینامیک را به خوبی بسنجد و البته یک تکه چوب بزرگ‌تر پیدا می‌کرد، شاید نجات پیدا می‌کرد! اما در شرایطی که سکانس آخر تایتانیک در آن رغم خورد، جک «به هیچ وجه» نمی‌توانست با آمدن روی قایق جان خودش و رز را همزمان نجات دهد.

نکته پایانی اینکه خوب است وقتی فیلمی را می بینیم  از زاویه دید خالقش به آن نگاه کنیم و دنبال پایان‌یندی خودمان نباشیم.