جهان در تله شدیدترین بحران انرژی بعد از دهه ۱۹۷۰
به گزارش نبض بازار، به نقل از گزارشی جدید از سوی مجمع جهانی اقتصاد، تحت عنوان تامین و نقل و انتقال کارآمد انرژی در سال ۲۰۲۲؛ جنگ اوکراین و همه گیری کووید ۱۹ و تلاش برای احیای سریع اقتصاد، جامعه جهانی را با شدیدترین بحران انرژی از دهه ۱۹۷۰ تا کنون روبه رو ساخته است. بر پایه این گزارش، تامین میزان تقاضای جهانی و حفظ ثبات در بازار جهانی نفت و گاز، زیر ساخت‌های تولید و انتقال انرژی باید به سرعت توسعه و گسترش پیدا کنند.
مجمع جهانی اقتصاد در تازه‌ترین گزارش خود، اقدام فوری از سوی شرکت‌های دولتی و خصوصی انرژی برای حفظ ثبات در بازار انرژی در جهان را خواستار شد. در این گزارش آمده است: در شرایط بحرانی کنونی و با توجه به افزایش قیمت سوخت، کمبود اقلام اساسی و عدم پیشرفت در روند برنامه‌های زیست محیطی و مهار آلودگی هوا و مشکل دسترسی کشور‌ها به انرژی، سرعت گرفتن حمل و نقل انرژی به شیوه‌ای با ثبات توسط شرکت‌ها و کشور‌های صادرکننده انرژی امری حیاتی است.
روبرتو بوکا، از مقامات ارشد مجمع جهانی اقتصاد گفت: در آینده کشور‌ها با خطر اختلال در زنجیره تامین انرژی خود روبه رو می‌شوند و با توجه به شرایط بحرانی رسیدگی به آلودگی هوا و از بین رفتن فرصت پیشگیری از بدترین عواقب ممکن ناشی از بحران گاز‌های گلخانه ای، اکنون زمان اقدامات لازم، بسیار جدی‌تر است.
گزارش مجمع جهانی اقتصاد، در مورد چگونگی مدیریت بحران حمل و نقل انرژی، راهکار‌های مختلفی به دولت ها، شرکت ها، مصرف کنندگان و سهام داران پیشنهاد کرده است. کشور‌ها باید ثبات نقل و انتقال و زنجیره تامین انرژی خود و با ایجاد تنوع در سوخت مورد نیاز خود از جمله انرژی‌های تجدید پذیر را در اولویت قرار دهند.
جامعه جهانی و کشور‌های عضو آن نباید تنها منبع انرژی خود را به کشور‌های صادرکننده انرژی محدود کنند و باید از منابع داخلی انرژی خود نیز استفاده کنند. بسیاری از کشور‌ها در زمینه تامین نیاز‌های انرژی خود دارای شرکای تجاری بسیار اندکی هستند و همین مسئله به عدم تنوع انرژی و محدود شدن زنجیره تامین انرژی این کشور‌های می‌انجامد و در شرایط بحرانی، انعطاف ناپذیری زنجیره تامین کنندگان انرژی کشور‌ها نمی‌تواند پاسخگوی نیاز‌های انرژی آن‌ها باشند.
۱۱ کشور از ۳۴ کشور دارای اقتصاد پیشرفته برای تامین بیش از ۷۰ درصد واردات انرژی خود روی ۳ کشور حساب می‌کنند. کشور‌های بیشتری باید به برنامه جلوگیری از بحران‌های جوی بپیوندند و برنامه‌های طولانی مدت بیشتری برای ساختار انرژی منطقه ای، جذب سرمایه گذاران خصوصی برای کاهش میزان انتشار کربن و گاز‌های گلخانه‌ای از مراکز صنعتی خود و انطباق متقاضیان و نیرو‌های کار با تعهدات زیست محیطی خود ایجاد کنند.
منبع: دیپلماسی ایرانی
