بازخوانی/توقیف فیلم ها با ایجاد هزینه بیهوده چهره نظام را مخدوش می‌‌کند
تعريف من برای مجوز گرفتن فیلم ها برمبنای دومحور عدم تعرض به دين و عدم تعرض به امنيت اخلاقی خانواده‌ها و جوانان است و به غير از اين دو محور، هيچگونه مشكلی نداريم و به صرف نگاه متفاوت نمی‌توان یک فيلم را توقيف كرد.در ادامه با نبض بازار همراه باشید.
اگر فيلمی مجوز می‌گيرد معنايش اين است كه از سوی مديران نظام و بخشی از نخبگان نيز مورد تاييد است اما اعتقاد دارم اگر فيلمی از سوی معاونت سينمایی مجوز می‌گيرد لزوما معنايش اين نیست كه حتما مورد تاييد است و ما می‌توانيم به فيلمی مجوز اكران بدهيم اما اشكال آن را هم بيان كنيم. معاونت سينمایی در راس مدیریت سینما قرار دارد و اينكه بخواهيم نظام را پای توقيف یک فيلم هزينه كنيم درست نيست و فكر می‌كنم اين موضوع می‌تواند چهره نظام را مخدوش کند و در همين راستا بسياری از فيلم‌هايی كه در سال‌های قبل توقيف شده‌اند از نظر ما لزومی به اين كار نبوده است.
شایان ذکر است در دولت روحانی به نوعی رکورد توقیف سلیقه‌ای فیلم‌ها در تاریخ سینمای ایران ثبت شد.
